De terugblik van… Rein Amels

Onze voorzitter Rein Amels blikt terug op zijn eerste Feanster 40. Zijn voorbereiding was geweldig evenals zijn prestatie. “Het smaakt naar meer”, geeft Rein enthousiast aan. Hij ziet kansen om beter te worden in het zwemmen en sneller te lopen en fietsen. Met deze terugblik zijn de eerste plannen voor de volgende triathlon gemaakt!

Aan welke wedstrijd heb je meegedaan?

Aan de Feanster 40. In 2017 stond ik al een keer ingeschreven voor de Faenster40, wegens gebrek aan voorbereiding durfde ik het toen niet aan. Begin 2019 heb ik me weer ingeschreven met het vaste voornemen dit keer wel mee te doen. Op 8 juni 2019 was het dan zover, om 08:30 lag ik in het water en om 08:35 ging ik van start met de kilometer zwemmen.

Hoe heb je je voorbereid?

Vanaf maart 2019 ben ik me serieus gaan voorbereiden waarbij het zwemmen voor mij het lastigste onderdeel is: ik kan niet borstcrawlen en vind het ook niet echt leuk… maar dat heeft dan ook zeker weer met het eerste te maken.

Ik heb me ingeschreven bij de Sportsclub in Drachten voor een krachtprogramma met voedingsbegeleiding. Met mijn 108 kg ga ik ervan uit dat het zwemmen van 1 km,  het fietsen van 30 km en het lopen van 9 km een stuk makkelijker gaat als ik wat minder kilo’s hoef mee te nemen. Twee keer per week aan de apparaten zwoegen en een keer per week een strenge juffrouw die mijn vorderingen op de weegschaal in de gaten houdt, ja dat helpt! Aan de start van de Feanster40 ben ik inmiddels 12 kg afgevallen.

Elke zondag op de mountainbike meer dan 30 km afleggen, vaak door de week nog een keer op de racefiets 25 tot 35 km, op zaterdagochtend in het bos 8km lopen en dinsdagochtend ook zo iets. Af en toe op woensdagavond in het zwembad bij de triatleten zwemmen en dat 3 maanden lang.

Hoe is het gegaan?

Op vrijdag 7 juni ziet het weerbericht voor de zaterdag er heel slecht uit; harde wind en veel kans op regen. Genoeg redenen om niet te gaan, maar in dit geval heb ik A gezegd (het evenement is door de organisatie niet afgezegd), dus ik zeg ook B. Vandaar dat ik zaterdagochtend vroeg om 08:35 in het 25 m-bad van Surhuisterveen aan mijn eerste Feanster40 en mijn eerste triatlon begin.

Met zeven deelnemers in een baan en 35 deelnemers in vijf banen, valt het niet mee om in mijn slag te komen. Het is een oud zwembad met rechtopstaande wanden, dus een echte klotsbak met vervelende golven.

Op een of andere manier kom ik wel in een soort ritme. We hebben allemaal een verschillende kleur badmuts en op de kant worden de baantjes per gekleurde badmuts geteld. Het moeten er veertig worden. De onderlinge snelheidsverschillen zijn groot. Na 22 minuten is de eerste in onze baan klaar met zijn 40 baantjes en klimt uit het bad. Gelukkig ben ik niet de laatste, ik heb iemand gepasseerd. Na 29 minuten ben ik klaar en klim als een na laatste uit het zwembad. Niet tevreden met mijn tijd, maar ook niet kapot.

Op naar het wisselvak en mijn racefiets. Ik word door omstanders en mijn eigen fanclub uitbundig aangemoedigd. Goed afdrogen, schoenen aan, gelletje naar binnen, fiets pakken en gaan. Fietsen voelt heel vertrouwd; ik heb het niet koud en geniet best wel van het evenement. Veel mensen roepen aanmoedigingen en het is goed georganiseerd. De harde windkracht zes, met uitschieters naar zeven, slaat wel hard toe als ik de Skieding op draai. Recht tegen de wind in, mijn tempo zakt naar 21 km per uur, dit is niet de bedoeling. Kom op Rein, nu!

Ik moet drie rondjes van 10 kilometer fietsen. Mijn plan is om dat in een tempo van 28 km per uur te doen, waarbij de stukken voor de wind veel korter zijn dan de stukken tegen de wind in. Elke keer staat mijn fanclub van drie vrouwen mij uitbundig aan te moedigen als ik weer langs het zwembad rijd. Dat geeft een heerlijk gevoel; 1 uur en 10 minuten later ben ik weer bij het wisselvak bij het zwembad. Fiets ophangen, loopschoenen aan, nog een gelletje en lopen maar.

De eerste kilometer na het fietsen voelt het lopen heel raar: ik mis de coördinatie en moet echt op gang komen. Nadat ik de eerste keer door het centrum van Surhuisterveen ben gelopen is dit voorbij. Harm Noor, de speaker, kent mij en maakt er een mooi verhaal van. Hij is namelijk heel verbaasd mij daar te zien lopen.

Ook nu moeten er drie rondjes gelopen worden. Ik houd mij aan mijn plan van 6 minuten per kilometer, met mogelijk een versnelling in het laatste rondje. Het tempo vasthouden gaat redelijk gemakkelijk en ook nu is mijn fanclub paraat met water en sportdrank. Nadat ik voor de derde keer enthousiast ben be- en toegesproken door Harm Noor wil ik mijn versnelling inzetten. Ik krijg echter teveel last van mijn rechterkuit zodat ik het in plaats daarvan maar wat rustiger aan doe om niks te forceren en geen blessures op te lopen. Na 56 minuten kom ik over de finish, toch wel wat emotioneel dat het gelukt is en niet echt kapot, mijn totale tijd is 2 uur en 37 minuten. Daarmee ben ik nummer 143 van de 175 mannen en verreweg de langzaamste Impalees.

Wat is de Feanster40 een leuk, laagdrempelig en goed georganiseerd evenement. Er deden dit jaar 317 deelnemers aan mee, in negen blokken die om de 35 minuten vertrokken. De start was om 08:00 uur, met als laatste blok om 12.45 uur, de wedstrijdlopers. Hier wordt Hetty derde bij de dame. Ik heb er echt van genoten en mede daardoor smaakt dit naar meer. Aan het zwemmen wordt gewerkt, dat kan veel beter en fietsen en hardlopen moeten ook sneller. Werk aan de winkel dus.

Mijn fanclub, bestaande uit mijn vrouw Sijkie, haar vriendin Petra en mijn dochter Maaike waren ook echt top en ter afsluiting trakteer ik op koffie met appelgebak en slagroom in het centrum van Surhuisterveen, vlak bij de finish. Wel verdiend na zoveel weken afslanken en de inspanning van deze dag.

Wordt vervolgd!