Trots

Alle voor en nadelen werden tegen elkaar afgewogen. Na een lang overleg luidde het besluit: We gaan ervoor!! Wel met toezegging van alle 4 de dames, er dan ook echt voor te gaan, dus wel je best doen om niet geblesseerd te raken, vakanties af te stemmen op de wedstrijden enz. Grote kans dat we na één seizoen alweer zouden degraderen, maar dan hadden we het in ieder geval wel geprobeerd. Er werd een mail gestuurd naar de NTB, “we gaan de uitdaging aan en maken ‘graag’ gebruik van onze afgedwongen promotie.” Impala zou in 2017 uitkomen in de Eredivisie triathlon bij de dames. Al vrij snel in het seizoen werd duidelijk dat er niet gedegradeerd zou worden. Niet omdat we boven de degradatiestreep stonden, maar omdat ze meer damesteams in de eredivisie wilden hebben. Dus andere divisies zouden verplicht moeten promoveren (tot nu toe mocht je kiezen of je wilde promoveren) en bij de dames zou er geen team degraderen uit de eredivisie.

Afgelopen zondag, 10 september was alweer de 5e en laatste competitie wedstrijd van 2017, een team-relay in Almere. Aan de start stonden dezelfde 4 dames, die ook aan de start hadden gestaan in Arnhem (TTT), Amsterdam (NK OD), Rotterdam (RBR) en Veenendaal (NK sprint), Lizette van der Vegt, Sandra Sikkema, Elisabeth Postma en Brenda de Jong. De relay tijdens de challenge Almere ging over 380m zwemmen, 7km fietsen en 2km hardlopen, heel wat korter dan de atleten die hier zaterdag aan de start stonden. Het zwemmen was een driehoek, met redelijk wat golfslag door de harde wind. Met het fietsen gingen we, eerst vol tegen de wind in, om het zwemwater heen, naar wisselzone 2, waar de schoenen moeilijk op hun plek te houden waren door de harde wind. De speaker wist nog te melden dat we de schoenen mochten verzwaren, om te zorgen dat ze op hun plek bleven staan (maar toen stonden wij al bij het zwemmen klaar). Het loopparcours ging door het winkelcentrum, bij de voorkant van het stadhuis erin, langs burgerzaken en via de achterkant er weer uit, waarna we via de winkelstraat terug gingen naar het water, waar de volgende zwemmer klaarstond. Lizette startte en tikte Brenda aan, welke vervolgens Sandra aantikte, die op haar beurt het denkbeeldige stokje overgaf aan Elisabeth. Als 9e team bereikten we de finish.

Als titel boven het stuk staat TROTS (met hoofdletters). In de sport draait het vaak om podiumplaatsen en ook wij staan natuurlijk graag op een podium. Maar allereerst waren we al erg trots dat we vanuit de 1e divisie promoveerden en daarnaast ook heel trots op het team, geen ruzies gehad (we blijven tenslotte toch vrouwen), er voor elkaar gestaan, elkaar gesteund hebben en misschien wel het belangrijkste, plezier gehad! We hebben mooie strijd kunnen leveren, hetzij niet voorin, maar we deden mee. Voor volgend jaar zijn er ook weer individuele doelen gesteld, maar gaan we ons proberen te handhaven in de eredivisie en gaan we vooral weer, proberen er een heel mooi jaar van te maken.